De vrouw die zichzelf niet meer op nummer 1 zet.

De vrouw die mee gaat met wat er van haar verwacht wordt. 

De vrouw die doet wat er wordt gevraagd, geen nee zegt.

De vrouw die alles doet voor de ander.

De vrouw die maar doorgaat. 

De vrouw die haar grenzen niet aangeeft.

De vrouw die geen hulp vraagt.

De vrouw die zegt dat het goed gaat, altijd.

De vrouw die niet meer weet hoe ze bij haar gevoel komt.

De vrouw die een kindje van 12 weken verloor.

De vrouw die een manische psychose label kreeg na haar bevalling.

De vrouw die ziek werd van alles.

De vrouw die zwaar leefde.

De vrouw die geen zin meer had in niets.

De vrouw die een burn-out had, wel 2x of waren herber onbewust wel meer.

Die vrouw, die ben ik nooit geweest, want ik identificeer mij niet meer met deze stukken. 
Ze zijn wel onderdeel van mij, maar ik BEN het niet.

Het was even aanwezig en het ging weer.

Nee, niet door de tijd die verstreek.

Maar door het besluit dat ik nam.

Ik wil weten wie ik ben, en daarvoor mocht ik opzoek naar wie ik niet ben.

De reis die nooit eindigt, maar de inzichten, bewustwording en alles wat het leven mij heeft gegeven, maakt dat ik meer en meer mijzelf ben

& zo

Dans ik door het leven.

Dat gun ik ieder mens.

Om in beweging te komen, het lijf te laten spreken, aan te kijken dat gezien wil worden in jou.

Contact te maken met je gevoel, jouw binnenwereld.

Daar waar jouw antwoorden liggen, jouw wijsheid en waarheid ligt opgeslagen. 

Daar ondersteun ik jou met liefde in.

Door dat we in gesprek gaan, jij je hart lucht.

Ik die veilige omgeving creër, daar waar jij je vertrouwd voelt.

Om te bewegen, om je aan te laten raken, om je neer te geven...

& te luisteren naar je innerlijk weten.

Jij mag er zijn, ten volste als jezelf, die liefdevolle jij.

 

Ik zie je, in je puurste vorm, en ik laat jou in de spiegel kijken, zodat jij jezelf ook weer zo ziet! 

Veel liefs Stephanie